Sorry ပဲ ညီမေလး ...
ကိုယ္ ဘာမွမတတ္နိုင္ဘူး။
မင္းအေမ ေနမေကာင္းတာ
မင္းေမာင္ေလး ညီမေလးေတြ ေက်ာင္းစားရိတ္လိုေနတာ
မင္းကိုယ္တိုင္အတြက္ ေရာင္းပန္းလွဖို႔ ၊ ေစ်းကြက္ဝင္ဖို႔
ပါတိတ္ ၊ သရီးစတက္ ၊ မီနီစကပ္ ၊ ႏႈတ္ခမ္းနီ ပါးနီ ၊ ေအာ္ဒီကလံုး
ကိုယ္မတတ္နိုင္ဘူးကြဲ႕
မင္းတို႔က မပဋာဆိုရင္ ကိုယ္လည္းပဲ ေမာင္ဒါသပါကြယ္။
Sorry ပဲ ညီမေလးေရ ...
မင္းရဲ႕ ဘုရားေပး လယ္တပြဲ
ႏွမ္းပဲစိုက္စိုက္ ၊ ဘူးပဲပ်ဳိးပ်ဳိး
ေႏြစပါး ၊ မိုးစပါးနဲ႔ သီးထပ္သီးညႇပ္
မျပတ္တမ္းစိုက္လည္း
ကိုယ့္မွာ ဓာတ္ေျမၾသဇာဖိုးမရွိ
ဟိုေကာင္ေတြဆီမွာေတာ့ အာသာငမ္းငမ္း
အၾကည့္ေတြ ရွိခ်င္ရွိလိမ့္မယ္
ဒါကိုေတာ့ မင္းလည္းသိတယ္ ၊ ကိုယ္လည္းအသိပဲ။
Sorry ပဲ ညီမေလးေရ ...
မင္းဟာ ႏႈတ္မေစာင့္ေသာ လိပ္မေလး ဆိုပါေတာ့
ယုတ္မာ႐ိုင္းစိုင္းတဲ့ ႏြားေက်ာင္းသားတခ်ဳိ႕
မင္းအတြက္ မီးဖိုေနၾကၿပီ
အားေပ်ာ့ေပ်ာ့ မင္းလက္ကေလးေတြ
ႏြမ္းဖတ္ေဖ်ာ့ေတာ့ မင္းႏႈတ္ခမ္းေလးေတြ
ေခြၽးစီးေၾကာင္းေလးနဲ႔ အနားသတ္ထားရွာတဲ့
မင္းရဲ႕ ပါးကြက္ပါးေလး
အဲဒါေလးကလည္း သစၥာတစ္ပါးပဲေပါ့
မင္းလိုအပ္ေနတဲ့ ထမင္းတစ္နပ္အတြက္
မဲေမွာင္ေနတဲ့ မင္းရဲ႕ မနက္ျဖန္ေလးေတြကို
ေစ်းကြက္တင္ေခ်ဦး ညီမေလး။
မင္းအျပံဳးေလးေတြကို သူတို႔မွတ္တမ္းတင္လိမ့္မယ္
တစ္ခဏတာအတြက္ အသျပာရွိေပမယ့္
အရွက္သိကၡာ တစ္ေရြးသားမွွ်မရွိရွာတဲ့ လူ႕ငႏြားေတြ
ေရနစ္ေနတဲ့ ေကာက္႐ိုးေလး မင္းကို
ႏိုကီရာ ၊ ဆိုနီအဲရစ္ဆင္ ၊ ပင္နာဆိုးနစ္တို႔နဲ႔
ဝါးကူထိုးလိမ့္မယ္ စိတ္ခ်။
ဒီေကာင္ေတြမွာ ဘုရားရွိခ်င္ရွိမယ္
တရားေတာ့ ရွိမွာမဟုတ္ဖူး ၊
ဒီေကာင္ေတြမွာ ကားရွိရင္ရွိမယ္
ေမတၱာထားဖို႔ ေတြးေခၚတတ္မယ္မထင္ဖူး ၊
ဒီေကာင္ေတြဟာ ႏြားေတြ။
ဟုတ္တယ္ ႏြားေတြကြဲ႔
မင္းသိခ်င္မွ သိမယ္။
ဟိုစာမ်က္ႏွာမွာ၊ ဒီစာမ်က္ႏွာမွာ
(ေဟ့ ... ေဟး.... ေဟာဒီမွာ ျမန္မာေဟ့ ...)
အဲဒီလို မစားရ ဝခမန္း ေႂကြးေၾကာ္
လွ်ပ္ေပၚေလာ္လီခဲ့တဲ့ သူတို႔စာရိတၳေတြကို ထုတ္ႂကြားၾကတယ္။
Sorry ပဲ ညီမေလး ...
ကိုယ္လည္း ရင္နာရပါတယ္
မင္းတို႔ဘဝေလးေတြအတြက္ေရာ
သူမ်ားဆီမွာ ကြၽန္ခံ
ကိုယ့္အိမ္ေတာင္ ကိုယ္မျပန္ႏုိင္ေသးတဲ့ ကိုယ့္ဘဝအတြက္ေရာေပါ့။
အရင္အခ်ိန္ေတြတုန္းက ကိုယ္တို႔ေျပာခဲ့တယ္ (တစ္ဖက္ႏုိင္ငံေတြကိုေပါ့)
( ... ) ႏိုင္ငံ ဆိုၿပီးေတာ့ေလ ...။
ခုမ်ား ၾကည့္စမ္း ... မင္းတို႔ေလးေတြေလ ...
မဲေဆာက္မွာ ၊ မယ္ဆိုင္မွာ ၊ ဘီေကေကမွာ ၊ ၾကယ္ေဂါင္ေရႊလီမွာ
သတင္းေတြမွာ ဖတ္ရ၊ သတင္းေတြမွာ ၾကားရေတာ့
အပိုမေျပာဘူး ညီမေလးတို႔
ကိုယ္ မ်က္ရည္ဝဲတယ္။
ကိုယ့္ျပည္ကိုယ့္ရြာက ကိုကိုေတြကေတာင္
မင္းတို႔ကို ဘိုင္စကုပ္ထဲ ထည့္ေသးတာပဲ ...
အင္း ... ... ...
ဖဦးထုပ္ေတြ ၊ နငယ္ေတြ ၊ ဘကုန္းေတြ
ကိုယ့္ကို ဝိုင္းေျပာၾက
အခ်င္းခ်င္း လက္တို႔ၾက
ေဟ့ ... အဲဒါ ဘီ႐ုမာ ေဟ့ ...။ ဘီ႐ုမာ ခ်ယ္နယ္ေဟ့ ...။
ေတာက္! ဘယ္ေလာက္ အသည္းနာဖို႔ေကာင္းလဲ
မိုးက်ေရႊကိုယ္ ၊ တိုလီမိုလီ ၊ အခ်စ္ဇာတ္လမ္း ၊ ေပါသြပ္ ၊
ဒီေကာင္ေတြကို ဘယ္သူေတြက လင္ခ့္ေပးလိုက္တာလဲ
မင္းတို႔အထင္ႀကီးတဲ့ ေရႊကိုကိုေတြေပါ့။
(ေဟ့ ... ဘီ႐ုမာ ဘယ္ေစ်းလဲ) အဲဒီလိုမ်ား အေမးခံရရင္ေလ
အသားတဆတ္ဆတ္တုန္ ေဒါသပုန္ထရတယ္
လူသတ္ခ်င္လာတယ္။
မင္း အထင္ႀကီးတဲ့ ကိုကိုေတြလည္း
ဗမာကားေဟ့ ... ဆိုတာနဲ႔
လွ်ာတစ္သပ္သပ္ ၊ ပါးစပ္တစ္ျပင္ျပင္
သြားရည္ ေငါက္ေတာက္က်
ဘာကိုမွ မလုပ္ခ်င္ မကိုင္ခ်င္
ဖန္သားျပင္ေရွ႕ အခန္႔သားထိုင္
ဇာတိပုညဂုဏ္မာနေဟ့ ... ဆိုၿပီး
ဝံသာႏုရကၡိတတရား လက္ကိုင္ထားခ်င္ၾကတယ္။
မင္းတို႔ေလးေတြကို
ႏႈတ္ခမ္းတစ္လန္ ပန္းတစ္လန္ လက္ညႇိဳးေငါက္ေငါက္ထိုး
အျပစ္ေျပာတဲ့ ေမာင္ေမာင္ေတြ
သူတို႔ကေရာ ဘယ္ေလာက္မ်ား သန္႔စင္ၾကလို႔တုန္း
ေဟ့ ဒီမွာ ... ကိုယ္ေျပာမယ္ ညီမေလး
ေစ်းကြက္ဝယ္လိုအားေၾကာင့္ ေရာင္းကုန္ဆိုတာ ရွိေနတာ
သူတို႔ေတြ ေတာင္းဆိုေနတာ
သူတို႔ေတြ ေလာကအလွကို ဖ်က္ဆီးေနတာ
မင္းတစ္ေယာက္ထဲေၾကာင့္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး
မင္းကို အင္တာနက္ေပၚပို႔လိမ့္မယ္
သူတို႔မို႔ အရွက္မရွိ (ဘယ္ရွိပါ့မလဲ)
သူတို႔မ်က္ႏွာေလးမ်ားက်ေတာ့ ေပၚမွာေၾကာက္တတ္လိုက္တာ
ဟိုတယ္ေတြမွာ ကလပ္ေတြမွာ ေနာက္ဆံုး ဖိုရမ္စာမ်က္ႏွာေတြေပၚမွာ
ခပ္ႂကြားႂကြား ေျပာၾကလိမ့္မယ္။
Sorry ပဲ ညီမေလးေရ ...
မင္းရဲ႕ လက္ကေလးေတြကို ပုခက္မလႊဲခင္
မာဆတ္က ကိုယ္ေရႊကိုယ္မ်ိဴးေတြကို ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္ေခ်ဦး
သတိေတာ့ထားကြဲ႕
ဒီေခတ္က နည္းပညာေခတ္ႀကီး
ကင္မရာေတြ အနီးအေဝး
ေစ်းႀကီးေပး ဝယ္ကိုင္လို႔ရၿပီ။
Sorry ပဲ ညီမေလးေရ ...
ေရႊအိုေရာင္ညေနခင္းေတြမွာ မင္းဘဝကို ေရာင္းေစ်းတင္ေပါ့
မင္းေၾကာက္တဲ့ မနက္ျဖန္အတြက္
ဟိုတယ္တစ္ခုခုမွာ ကြၽဲ႐ိုင္းအခ်ိဳရည္
တစ္ခါသံုးဆပ္ျပာ ၊ ေငြျခည္ေရာင္ ေရခဲေသတၱာ
ညလယ္စာ မွာစားရင္း ျဖတ္ေက်ာ္ဦးေပါ့။
အထည္ခ်ဳပ္ေတြ ပိတ္တာ ...
ကုန္ေစ်းႏႈန္းႀကီးတာ ...
ေငြႏွစ္ေသာင္းအတြက္ တိုက္ပြဲဝင္တာ ...
အရပ္ထဲမယ္ ကိုယ္ေလး ေခါင္းေလးေတာင္ လြတ္လြတ္ကြၽတ္ကြၽတ္ မလွဳပ္ဝံံ့တာ ...
အားလံုးဟာ စက္ဝိုင္းတခုပါပဲကြယ္
မင္းအျပစ္ေတြခ်ည္းပဲ မဟုတ္ပါဘူး ညီမေလးရယ္။
မင္းတို႔လည္း မင္းတို႔ နိုင္တဲ့ဝန္ ထမ္းေနရတာ
အခ်ိန္တန္ရင္ေတာ့ သိုးမည္းအုပ္ႀကီးထဲက ျပန္ထြက္ခဲ့ပါ ညီမေလးတို႔ရယ္။
မင္းတို႔ ကိုယ္စီ ဒုလႅဘတစ္ခုစီရွိတယ္
မင္းတို႔ဟာ ငွက္ကေလးေတြေပမယ့္ မင္းတို႔မွာ ဝမ္းေရးရွိတယ္
မင္းတို႔မွာ အနာဂတ္ကိုယ္စီရွိတယ္
မင္းတို႔မွာ ဘဝသစ္ေတြ ရွိေနမယ္
ေနာက္ၿပီးေတာ့ မင္းတို႔ဟာ ...
မင္းတို႔ဟာ ျမန္မာမေလးေတြျဖစ္တယ္။
Sorry ပါ ညီမေလးရယ္ ...
ကိုယ္ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ဘူး
မင္းတို႔ခရီးမွာ ထီးမိုးမေပးႏိုင္ဘူး
ေလွာ္တက္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ဝင္မကူေပးႏိုင္ဘူး
ကိုယ္တတ္ႏိုင္တာ တခုပဲ
တခုထဲပါပဲ ညီမေလးတို႔ရယ္ ...။
မင္းတို႔ေလးေတြ ေမာ္ေတာ္ကားေလးေပၚပါသြားတဲ့အခိုက္
ကိုယ့္မ်က္ႏွာ မင္းတို႔မျမင္ေအာင္ ငံု႔
ကိုယ့္ႏႈတ္ခမ္းကို နာနာဖိကိုက္
ဘယ္သူမွ မၾကားေအာင္ ဆုေတာင္းေပးခဲ့ဖူးပါတယ္။
Sorry ပါ ညီမေလးတို႔ေရ ...
